ดอกหญ้ายามเช้า

วันนี้ฉันขอเขียนถึงดอกไม้อีกสักครั้ง  แต่เป็นดอกไม้เล็กๆ ที่หลายคนอาจไม่เคยสังเกตเห็น  แม้จะเดินผ่านหรือแม้กระทั่งเดินเหยียบย่ำอยูทุกวี่วัน  ฉันเองก็เป็นหนึ่งจำนวนหลายคนนั้นด้วย  ในบางครั้งเพื่อจะปลูกไม้ดอกที่ชื่นชอบสักต้น  ก็ยังเคยแย่งพื้นที่มาจากดอกหญ้าเหล่านี้ ซึ่งมองว่าทำให้บริเวณนั้นรกเรื้อไม่สวยงาม  โดยลืมไปว่าสีสันของดอกหญ้าเล็กๆเหล่านี้คือส่วนหนึ่งของบรรยากาศยามเช้ายามนั่งจิบกาแฟชื่นชมผีเสื้อที่บินว่อนไปมาทั่วสวนเล็กๆหน้าบ้าน

           แต่นั่นแหล่ะ  สุดท้ายบริเวณนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยไม้ดอกที่ฉันหามาปลูกเองอยู่ดี  แต่ขึ้นชื่อว่าดอกหญ้ามันย่อมไม่ยอมแพ้  แม้ถูกไล่ที่ครั้งแล้วครั้งเล่ามันก็ยังขึ้นง่ายเป็นง่ายไม่ต้องให้ใครมาดูแลเอาใจใส่ใดๆทั้งสิ้น ในขณะที่ฉันต้องคอยเฝ้าดูแลประคบประหงมไม้ดอกที่ปลูกกับมือให้เติบโตงดงามดั่งใจ  ซึ่งตรงกันข้ามกับดอกหญ้าอย่างยิ่ง ยิ่งดูแลมากกลับดูเหมือนยิ่งอ่อนแอ  และมักให้รางวัลกับคนปลูกแค่ออกดอกให้ชื่นชมเพียงครั่งเดียว แล้วก็ร่วงโรยรอวันเหี่ยวเฉาและตายไปในที่สุด  ตอนนี้ฉันเริ่มมีใจเอนเอียงให้ดอกหญ้ามากขึ้นแล้ว ยิ่งเฝ้าสังเกตจะได้เห็นความน่ารักของมัน  แม้จะเป็นดอกไม้เล็กๆ แต่เมื่อรวมๆกันแล้วสัสันของมันช่วยแต่งแต้มให้บริเวณที่มันขึ้นอยู่สดชื่นสวยงามได้ไม่แพ้ดอกไม้ใดๆ                                                                                                                                        
          เพื่อยืนยันว่าดอกหญ้าที่ขึ้นอยู่ตามพื้นดินมีความสวยงามน่ารักจริงๆ  ฉันจึงนำภาพดอกหญ้าสองสามชนิดมาฝากกันอีกเช่นเคย  บางชนิดรู้จักชื่อบางชนิดคิดว่ามันคงไม่มีชื่อ และหวังว่าหลายคนจะหันมามองดอกหญ้าและรักดอกหญ้าเหมือนกับฉันบ้าง

         ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมีคุณค่าในตัวเองทั้งสิ้น  ไม่เว้นแม้แต่ดอกหญ้า...